"Jeśli nadal będziemy wierzyć tak, jak zawsze wierzyliśmy, będziemy nadal postępować tak, jak zawsze postępowaliśmy. Jeśli nadal będziemy postępować tak, jak zawsze postępowaliśmy, nadal będziemy otrzymywać to, co zawsze otrzymywaliśmy."

- Marilyn Ferguson

autorka Aquarian Conspiracy

Narzekaj swojemu partnerowi/swojej partnerce na wszystko, co ci nie odpowiada. Podczas narzekania używaj skomlącego, pokrzywdzonego tonu głosu. Negatywnie reaguj na wszelkie zapewnienia dotyczące czegokolwiek. Upewnij się, że przedmiot twoich skarg nigdy nie zostanie rozwiązany. Ty narzekasz. Twój partner/ka próbuje to naprawić. Ty tworzysz powody, dla których jego/jej rozwiązania nie zadziałają. Przynajmniej w tej grze zawsze masz o czym rozmawiać.

Staraj się mieć rację w każdej sytuacji. Argumentuj swoje racje. Nie poddawaj się, dopóki twój partner nie przyzna ci racji. Przechwalaj się innym przez telefon swoim zwycięstwem lub niewiarygodną głupotą partnera, aby przypadkiem Cię nie usłyszał/a.

Aby dopełnić bycie prawym/ą, staraj się również sprawić, by twój/oja partner/ka się mylił/a, gdy tylko nadarzy się ku temu okazja. W końcu to nie ty sprawiasz, że się myli. Oni faktycznie się mylą. Po prostu robisz im przysługę, wskazując im to. Powiedz też o tym ich matce, więcej niż raz.

Zajmuj sztywne stanowisko w odniesieniu do wszystkiego ("Muszę umyć twarz przed pójściem spać!"). Bądź fanatykiem swoich poglądów. Idź na całość. Nie bierz jeńców. Uzasadniaj swoje stanowisko w każdy możliwy sposób. W końcu to demokracja! Każdy ma prawo do własnych opinii.

Odczuwaj urazę za wszystko, co twój/oja partner/ka kiedykolwiek zrobił/a, co cię uraziło, przestraszyło lub zawstydziło. Ilekroć spojrzysz na swojego/ą partnera/kę, najpierw przypomnij sobie o swoich urazach. Nigdy nie zapominaj o swoich urazach. Zwłaszcza jeśli partner/ka próbuje cię dotknąć.

Odczuwaj urazę z powodu własnego dzieciństwa. Pamiętaj o wszystkich starych ranach. Zakładaj, że ludzie, którzy obecnie Cię otaczają, ponownie zranią Cię w ten sam sposób. Przenieś to na swojego/ą partnera/kę. Twój/oja partner/ka staje się wtedy twoim wrogiem, który świadomie lub nieświadomie chce cię skrzywdzić. Pozostań mały/a. Nigdy nie dorośnij. Wykorzystaj nienawiść, którą w sobie nosisz, aby napędzać swoje życie.

Odczuwaj urazę do swoich dzieci, szefa, współpracowników. Wykorzystaj urazę jako sposób na zadbanie o siebie, czując się silnym/ą i sprawiedliwym/ą. Nigdy nie zastanawiaj się, skąd wzięła się twoja uraza, ani w jaki sposób odcięła ona możliwość bliskości z tymi ludźmi. W końcu to oni sprawili, że czujesz urazę.

Prowadź niekończącą się rywalizację ze swoim partnerem o to, kto ma najgorsze życie. Poświęć się udowadnianiu partnerowi/ce, że twoje życie jest mniej zabawne niż jego/jej. Jeśli życie wydaje się chwilowo dobre, ukryj to i trzymaj gówniany koniec kija. Szukaj subtelnych dowodów na to, że twój partner ma lepiej niż ty. To daje ci pozwolenie na pójście na zakupy.

Jeśli twój/oja partner/ka ma odrobinę zabawy, spraw, by poczuł/a się winny/a jak diabli. Powinien/na był/a nad czymś pracować. Jest tyle rzeczy, które trzeba zrobić lub posprzątać. Za kogo oni się uważają?

Ogranicz swoje doświadczenie miłości do liniowej, osobistej, przejściowej, warunkowej, zminimalizowanej, zlokalizowanej, zwykłej, werbalnej rzeczywistości trzech słów: "Kocham Cię". To jest to, co możesz dać. To jest to, co możesz otrzymać. Gdy tylko echo wypowiedzianych słów znika z pokoju, znika również wiara w miłość partnera/ki.

Zrezygnuj z małych rzeczy. Zrezygnuj z życia. Nie miej żadnej nadziei. Postaraj się, aby twój/oja partner/ka uratował/a cię od tej całkowitej beznadziei. Jeśli nie zdoła cię uratować, obwiniaj go/ją za brak troski i załóż, że ma romans.

Kup ładny samochód i utrzymuj go w czystości. Kup zaawansowany technologicznie smartfon i zgrabny komputer. Mieszkaj w swoim samochodzie, telefonie i komputerze. Spójrz na swój związek i zastanów się, dlaczego jest tak brudny w porównaniu do twojego samochodu, telefonu i komputera. Oczywiście bałagan musi być winą twojego/jej partnera/ki.

Bądź silny/a, staraj się, bądź doskonały/a, spiesz się, zawsze pchaj się do następnej rzeczy. Pchaj się, aż załamiesz się psychicznie, emocjonalnie lub fizycznie, a następnie spraw, by twój/oja partner/ka wziął/ęła na siebie ciężar, aby mógł/mogła w końcu docenić całą pracę, którą dla niego/niej wykonywałeś/aś.

Nie bądź szczęśliwy/a. Nie ciesz się życiem. Nie bądź potężny/a. Twórz złożone wymówki, które obwiniają innych ludzi lub okoliczności życiowe jako powody, dla których nie jesteś szczęśliwy/a, potężny/a i nie cieszysz się życiem. Rozważ siebie jako osobę kreatywną.

Oddaj swój autorytet, abyś nie musiał/a podejmować decyzji dotyczących swojego życia. Oddaj swój autorytet dowolnym osobom: lekarzom, hydraulikom, informatykom, firmie telefonicznej, mechanikom samochodowym, rządowi, swoim dzieciom, podatnikom, komukolwiek. Poczuj się słaby/a i wykorzystywany/a. Poczuj się głupio. Narzekaj na złą obsługę, wysokie ceny i niską jakość życia. Wytykaj ludziom, że nie dbają o ciebie wystarczająco dobrze.

Pozostań w swojej głowie. Myśl o różnych rzeczach. Staraj się chwalić wszystkim, co wiesz. Słusznie ceń intelektualne i racjonalne rozważania ponad wszystko inne. Ogranicz swoje życie do swoich racji. Bez względu na wszystko, nie czuj. Uczucia są irracjonalne.

Zostań w swoim łóżku. Śpij. Każdego ranka staraj się śnić tak długo, jak na to pozwolą. Spanie i śnienie jest lepsze niż to, co dzieje się w twoim życiu. Jeśli śpisz i śnisz, może ludzie zostawią cię w spokoju. Może rzeczy same się zmienią.

Nie bądź efektowny/a i seksowny/a dla swojego/jej partnera/ki. Zamiast tego bądź efektowny/a i seksowny/a dla ludzi, którzy nie mają znaczenia, abyś mógł/mogła utrzymać przy nich fajny wizerunek. Spraw, by inni ludzie byli zazdrośni o to, jak twój/oja partner/ka może być z kimś tak efektownym i seksownym jak ty.

Wyobraź sobie "tutaj" jako bardzo duże, obejmujące wszystko, gdzie kiedykolwiek byłeś/aś. Postrzegaj "teraz" jako ogromne, rozciągające się daleko poza tę chwilę, z powrotem w odległą przeszłość i daleko w odległą przyszłość. Ignoruj oczywisty fakt, że nie możesz zrobić nic, by zmienić coś, czego tu nie ma, ani nic, by zmienić to, co ci się przydarzyło lub zapewnić to, co ci się przydarzy. Włącz przeszłość, przyszłość i wszystko inne do gigantycznego "tu i teraz", a następnie poczuj się całkowicie przytłoczony/a tym, jak wiele dźwigasz na swoich barkach. Wykorzystaj to przytłoczenie jako wymówkę, by zjeść więcej czekolady.

Nigdy nie mów tylko "Tak" lub "Nie" w odpowiedzi na pytania typu "tak lub nie". Zamiast tego zawsze idź bokiem. Nic nie jest proste. Istnieje tak wiele czynników związanych z tak wieloma szczegółami. Wykorzystaj złożoność i zamieszanie jako sposób, aby nigdy nie dać się zmusić do powiedzenia "tak" lub "nie". Uduś atakujących w ich własnych bzdurach.

Nigdy nie odpowiadaj na zadane pytanie. Zawsze zakładaj, że Twoje założenia dotyczące pytania i pytającego/j są bardziej poprawne niż założenia pytającego/j. Poświęć się odpowiadaniu na pytania, co do których masz pewność, że są bardziej istotne dla pytającego/j niż pytania pytającego/j.

Zawsze martw się, że najgorsza rzecz, jaka kiedykolwiek ci się przytrafiła, lada chwila znów ci się przytrafi. Uczyń to obowiązkiem swojego/j partnera/ki, aby chronić cię przed tym zmartwieniem i jego winą, jeśli kiedykolwiek będziesz się tym martwić. Zawsze się tym martw.

Ogranicz swoje doświadczenie do swojego słownictwa. Nie miej doświadczeń, dla których nie masz nazwy. Traktuj każde doświadczenie, które nie pasuje do znaczenia słowa, które znasz, jako niedorzeczne i nieistotne. Unikaj przyznawania się, że masz doświadczenia, na które nie masz słów. Ucz swoje dzieci racjonalności.

Stwórz i utrzymuj w swoim umyśle historię, że twój/oja partner/ka jest gorszy/a od ciebie lub że twój/oja partner/ka jest idiotą/ką. Konsekwentnie znajduj małe dowody na poparcie tej historii. Ilekroć patrzysz na swojego/ją partnera/kę, zamiast niego/niej zobacz swoje historie na jego/jej temat.

Aby uzupełnić pogląd, że twój/oja partner/ka jest gorszy/a od ciebie, stwórz i utrzymuj historię, że jesteś lepszy od swojego/jej partnera/ki. Znajdź małe sposoby, aby stale przypominać partnerowi/ce o swojej wyższości, zwłaszcza w towarzystwie krewnych, współpracowników biznesowych lub wspólnych znajomych. Obrażaj jego/jej gust w zakresie ubioru, jedzenia, rozrywki, hobby, inwestycji itp.

Miej oczekiwania co do tego, jak twój/oja partner/ka powinien/na się zachowywać, co powinien/na czuć, gdzie powinien/na siedzieć, jak powinien/na się ubierać, jak powinien/na cię traktować, co powinien/na zamówić do jedzenia w restauracji, jak powinien/na prowadzić samochód itd. Złość się, za każdym razem gdy ich zachowanie nie spełnia twoich oczekiwań. Trzymaj w sobie urazę, że nie spełnili twoich oczekiwań.

Bój się, jeśli twój/oja partner/ka odważy się wyrazić ci swoje uczucia. Gdy tylko zacznie wyrażać swoje uczucia, wpadnij w panikę i wyraź swoje emocje związane z jego/jej uczuciami. W końcu, jeśli przestaną ukrywać swoje uczucia, sprawiedliwe jest, aby musieli słuchać twoich emocji. Upewnij się, że Twoje emocje są większe i silniejsze niż ich uczucia.

Zbieraj dowody na to, że twój/oja partner/ka nie jest uczciwy/a. W końcu, gdyby był/a uczciwy/a, był_byś zadowolony/a. Obwiniaj swojego/ją partnera/kę za wszystko, co nie jest załatwione, wszystko, co idzie źle, wszystko, co kiedykolwiek poszło źle i wszystko, co może kiedykolwiek pójść źle. Po co właściwie oni tam są?

Zaatakuj swojego/ją partnera/kę, gdy poczujesz jakikolwiek dyskomfort. W ten sposób wie, że jesteś tam. Piskliwe koło dostaje smar. Im bardziej czujesz się niekomfortowo, tym więcej uwagi możesz otrzymać. Jeśli twój/oja partner/ka kiedykolwiek pomyśli, że czujesz się komfortowo, może nie poświęcić ci więcej uwagi.

Bądź publiczną wycieraczką. Martw się, że możesz sprawić problem komuś innemu. Neurotycznie stąpaj po skorupkach jaj wokół wszystkich. Wyobrażaj sobie, w jaki sposób możesz być problemem dla swojego/jej partnera/ki i wyjaśniaj mu/jej to. Nieustannie podawaj wiele wymówek i powodów, dla których to nie twoja wina, a także obwiniaj partnera/kę za niesprawiedliwość, że może kiedykolwiek pomyśleć, że jesteś problemem.

Nie żyj swoim życiem. Czuj urazę za to, że musisz się dostosowywać i że nie możesz być sobą i żyć swoim życiem. Nigdy nie pozbywaj się urazy, aby nie musieć żyć swoim życiem.

Swobodnie przyjmuj założenia dotyczące wszystkiego w swoim życiu. Zakładaj, że rzeczy powinny lub nie powinny wyglądać w określony sposób. Nie mów partnerowi/ce o swoich założeniach. Zamiast tego oczekuj, że twój/oja partner/ka będzie czytał/a w twoich myślach o tym, co założyłeś/aś. Oczekuj, że twój/oja partner/ka przyjmie takie same założenia jak ty. Jeśli twoje założenia kiedykolwiek okażą się błędne, obwiniaj partnera/kę za to, że nie skorygował/a twoich założeń.

Ignoruj możliwość bycia dorosłym mężczyzną lub dorosłą kobietą. Pozwól, by twoje wzorce myślenia i odczuwania z dzieciństwa przejęły kontrolę i zdominowały twoje dorosłe życie. Skoncentruj swoją tożsamość na scenariuszu i emocjach przestraszonego, potrzebującego adaptacji wewnętrznego dziecka. Przywiązuj większą wagę do tej fantazji niż do partnera.

Przenieś swojego ojca na swojego mężczyznę. Znajdź wszelkie możliwe dowody na to, że jest on twoim ojcem i że robi ci to, co twój ojciec zrobił tobie. Jakoś przetrwałaś ze swoim ojcem, więc jeśli twój partner jest jak twój ojciec, to wiesz, że z nim też możesz przetrwać. Pozostań w trybie przetrwania.

Przenoś swoją matkę na swoją kobietę. Bądź w łóżku ze swoją matką, gdy jesteś w łóżku ze swoją kobietą. Patrz na inne kobiety i wyobrażaj sobie, że jesteś z nimi w łóżku, ponieważ różnią się od twojej matki. Obwiniaj za to swoją kobietę.

Bój się wszystkiego, czego nie wiesz i czego nie możesz kontrolować. Wykorzystuj swój strach do kontrolowania partnera/ki. Potajemnie groź, że zwiększysz swój strach, jeśli kiedykolwiek odkryjesz cokolwiek w swoim/jej partnerze/ce, czego nie wiesz lub nie możesz kontrolować. Użyj tej groźby, aby zmusić partnera/kę do pozostania takim/ą, jakim/ą zawsze był/a.

Za każdym razem, gdy twój/oja partner/ka chce cię wysłuchać, narzekaj na mobbing w pracy, narzekaj na przedwczesne kończenie projektów, narzekaj na niewiarygodne lenistwo swoich kolegów, pracowników lub szefa, opowiadaj o ludziach ginących w dziwacznych wypadkach, opowiadaj o tym, co dzieje się na wojnie, o tym, co dzieje się w polityce, narzekaj na prace domowe, narzekaj na dzieci, które zawsze ci przerywają, narzekaj na to, że masz zbyt wiele do zrobienia i nie masz czasu na dokończenie czegokolwiek. Nie przestawaj mówić o czymś dramatycznie złym. Jeśli mówisz, to jesteś w relacji.

Zawsze włączaj radio lub telewizor. Przede wszystkim nie przebywaj ze swoim/ją partner/ką w ciszy. Nie rzucając się w oczy, odwracaj uwagę partnera/ki i siebie od wchodzenia w przestrzenie, w których można by mówić razem o miłości, pięknie lub wdzięku, ponieważ możesz nie wiedzieć, co powiedzieć.

Bądź potrzebujący/a w taki sposób, aby Twoja potrzeba nigdy nie mogła zostać zaspokojona. Wyrażaj swoją potrzebę partnerowi/ce przy każdej nadarzającej się okazji. Uczyń niemożliwym do spełnienia obowiązkiem swojego/jej partnera/ki. W ten sposób nigdy nie będzie na tyle pewny/a siebie, by cię opuścić.

Dostosuj się do człowieka, który przychodzi do twoich drzwi i prosi o datki. Bądź elastyczny w pracy. Dostosuj się do sprzedawczyni telefonicznej. Dostosuj się do swoich rodziców. Bądź zły/a na swojego/ją partnera/kę za to, że nie chroni cię przed wszystkimi ludźmi, do których się dostosowujesz.

Niech opinia rodziców na temat Twojego życia będzie ważniejsza niż Twoja własna opinia na temat Twojego życia. Niech opinia twoich rodziców o życiu twojego/j partnera/ki będzie ważniejsza niż twoja własna opinia o życiu twojego/j partnera/ki. Obawiaj się, że ci, którzy mają opinie na twój temat, mają nad tobą jakąś tajemną władzę. Bądź na tyle niespokojny/a, że usprawiedliwia to picie drinka w nocy.

Pozwól rodzicom kwestionować i krytykować twoje decyzje dotyczące wychowywania dzieci, wakacji, sprzątania domu i pracy. Pozwól swoim rodzicom krytykować swojego/ją partnera/kę. Daj swoim rodzicom władzę kontrolną w swoim gospodarstwie domowym. Zdecyduj, że poczekasz, aż twoi rodzice umrą, zanim zaczniesz żyć własnym życiem. Czekaj z niecierpliwością. Niech lata mijają bez życia, rekompensowane świadomością, że byłeś/aś dobrym dzieckiem.

Wyciągaj wnioski na temat tego, czego chcesz w życiu, aby podtrzymać swój obecny pogląd na sprawy. Wierz w swoje wnioski w obliczu sprzecznych dowodów. Szczególnie ignoruj dowody oferowane przez partnera/kę. Wyciągnij wniosek, że życie takie jest.

Broń się przed intymnością. Nie pozwól nikomu, zwłaszcza swojemu/jej partnerowi/ce, zbliżyć się do ciebie bardziej niż twoja maska. Jeśli zobaczy, że twoja maska jest fałszywa, może nie chcieć z tobą zostać. Wiesz, jak sprawić, by Twoja maska wyglądała dobrze, ale nie wiesz, jak zadbać o swoją Istotę. Nigdy nie pozwól swojemu/jej partnerowi/ce dowiedzieć się tego o tobie.

Nie ufaj swojemu/jej partnerowi/ce. Nieustannie zbieraj dowody na to, że nie można mu/jej ufać. Manipuluj swoim/ją partnerem/ką, aby stale próbował/a zdobyć twoje zaufanie. W ten sposób możesz sprawić, że zabierze cię na randkę, kiedy tylko zechcesz.

Broń się przed ewolucją. Nie próbuj uczyć się niczego nowego. Myśl, że twoje nawyki to ty. Staraj się trwać w swoich nawykach i wytrwać przy zestawie zachowań, które ustaliłeś/aś dla siebie dawno temu. Zawsze podawaj to samo menu na świąteczny obiad. Jeśli twój/oja partner/ka kiedykolwiek wspomni o chęci ewolucji, natychmiast zgłoś go/ją na policję ds. sekt.

Zostań ekspertem/ką w unikaniu odpowiedzialności. Zwlekaj. Wahaj się. Usprawiedliwiaj się. Zużywaj energię na tworzenie wymówek zamiast na osiąganie wyników. Nie podejmuj ryzyka. Zostaw wszystko w spokoju. Nie pogarszaj sprawy. Trzymaj ręce czyste. Odnoś się do odpowiedzialności tak, jakby oznaczała ona winę, obwinianie, poczucie winy lub ciężkie brzemię. Nie żyj pełnią życia. Przygotowując się do śmierci, ciesz się, że żaden z problemów nie był twoją winą.

Nie negocjuj intymności. Nie stawiaj dokładnych żądań ani granic korygujących. Jeśli postawisz granicę, zrób to tak słabo lub tak późno, że i tak zostaniesz zraniony/a. Czuj się usprawiedliwiony/a, stawiając ultimatum jako sposób na zemstę.

Nie pytaj o to, czego potrzebujesz. Oczekuj, że do tej pory inni ludzie wokół ciebie powinni już dokładnie wiedzieć, czego potrzebujesz. Zbieraj przypadki niespełnionych potrzeb jak kupony promocyjne ze sklepu spożywczego. Kiedy twoja szuflada jest pełna książeczek z kuponami, oddaj je wszystkie za jednym razem, rozwodząc się.

Bądź miłą osobą na powierzchni. Nigdy nie pozwól nikomu dowiedzieć się o innych ludziach wewnątrz ciebie. Kiedy ludzie wewnątrz ciebie nie zaspokajają swoich potrzeb, pozwól im przejąć kontrolę i prowadzić podwójne życie. Wymykaj się, by dostać to, czego chcesz, gdzie indziej. To, czego twój/oja partner/ka nie wie, nigdy go/jej nie zrani.

Odmawiaj seksu, aby ukarać partnera/kę za to, że nie daje ci tego, czego chcesz. Okłamuj go/ją, dlaczego odmawiasz seksu. Kiedy pójdziesz do doradcy ds. relacji, wykorzystaj autorytet doradcy, aby zmusić partnera/kę, by dał/a ci to, czego chcesz. Następnie zacznij wszystko od nowa.

Uczyń swój własny komfort i bezpieczeństwo najwyższym priorytetem. Niech inni ludzie tańczą wokół ciebie, abyś czuł/a się komfortowo i bezpiecznie. W końcu zasługujesz na podstawowy komfort i bezpieczeństwo, prawda? Inni ludzie są wygodni i bezpieczni, więc powinni wiedzieć, jak zapewnić ci komfort i bezpieczeństwo. Bądź neurotyczny/a w sposób, który uniemożliwia poczucie komfortu i bezpieczeństwa.

Przywiąż się do swojego/jej partnera/ki, wchodząc w jego/jej przestrzeń. Zaglądaj do szuflad, czytaj dokumenty na biurku, otwieraj pocztę e-mail i aplikacje do wysyłania wiadomości, przesłuchuj znajomych i współpracowników, sprawdzaj paragony, słuchaj wiadomości telefonicznych i szperaj w jego/jej rzeczach. Wiedz, co zamierza zrobić, zanim to zrobi. Bądź z nim/nią psychicznie, emocjonalnie i energetycznie związany/a. Myśl, że sklejenie to bliskość.

Jeśli twój/oja partner/ka nie daje ci przyjemności, jeśli nie gotuje ci właściwego posiłku we właściwym czasie lub tak, jak tego chcesz (za dużo soli, jajka zbyt miękkie, sałatka jest pokrojona, a nie podarta itp.), jeśli zostawia bałagan, jeśli nie dotyka cię we właściwy sposób, jeśli puszcza muzykę zbyt głośno, jeśli ubiera się niewłaściwie itp. Jeśli nie zadowala cię tak, jak tego chcesz, to najwyraźniej cię nie kocha. Dlaczego Ty miał_byś ją/jego kochać?

Spróbuj zmienić swojego/ją partnera/kę. Jeśli twój/oja partner/ka się nie zmieni, poskarż się na niego/nią swojej matce. Może ona sprawi, że się zmieni.

Spróbuj zmienić swoich rodziców, szefa, współpracowników, sąsiadów i krewnych. Nienawidź ich za to, że się nie zmieniają. Nienawidź siebie za to, że nie potrafisz ich zmienić. Jeśli oni się nie zmienią, nie będziesz szczęśliwy/a. Nie pozwól swojemu/jej partnerowi/ce zmienić cię, abyś stał/a się szczęśliwy/a.

Angażuj się we wszystkie najnowsze diety, ćwiczenia i mody zdrowotne. Potajemnie myśl, że twój/oja partner/ka nie ma życia, jeśli nie ekscytuje się twoją dietą, ćwiczeniami lub planami zdrowotnymi. Wydawaj dużo pieniędzy. Zmieniaj swój plan, gdy ci się znudzi. Nie wyjaśniaj niczego swojemu/jej partnerowi/ce, abyś nigdy nie musiał/a patrzeć na własną paranoję.

Obwiniaj swojego/ją partnera/kę za wady swoich dzieci. Dzieci najwyraźniej odziedziczyły swoje złe cechy po partnerze/ce lub jego/jej rodzinie. Stań po stronie swoich dzieci w każdej walce przeciwko partnerowi/ce, aby spróbować wyleczyć jego/jej wady.

Z poczuciem winy kupuj drogie drobiazgi i odkładaj je do szafy lub garażu. Poczekaj. Kiedy w końcu je założysz lub użyjesz, a twój/oja partner/ka to zauważy, powiedz: "Och, mam to od dawna...". W ten sposób możesz potajemnie uhonorować siebie bez konieczności honorowania partnera/ki.

Bądź ofiarą czasu. Bądź bardzo zajęty/a. Goń za czasem. Zawsze się spiesz. Spiesz się. Nie miej wystarczająco dużo czasu, aby się zrelaksować. Nie znajduj czasu na bycie obecnym/ą lub łączenie się z kimkolwiek. Zagładzaj się nie dostarczająć sobie głębokich, pielęgnujących, dorosłych kontaktów międzyludzkich i kładź się spać wyczerpany/a każdej nocy. Uczyń swoje życie piekłem, aby twój/oja partner/ka nie mógł/a przysporzyć ci dodatkowych kłopotów.

Nie dotrzymuj zobowiązań czasowych wobec partnera/ki. Nigdy nie przychodź na czas. Każ im na siebie czekać. Zawsze pakuj swoje rzeczy w ostatniej chwili i bądź całkowicie wyczerpany/a lub nawet chory/a przed wyjazdem na jakąkolwiek wycieczkę ze swoim/ją partnerem/ką. Wykorzystaj to, aby udowodnić, jak ważny/a jesteś dla świata.

Czuj się przytłoczony/a globalnym ociepleniem, wymieraniem gatunków, rządowymi psychopatami obejmującymi urzędy, umierającymi oceanami, korupcją korporacji, porażką współczesnej kultury w tworzeniu świetlanej przyszłości dla ludzkości. Atakuj każdego, kto nie czuje się tak przytłoczony jak ty, za bycie nieodpowiedzialnym/ą lub nieświadomym/ą. Wtedy twoje problemy w związkach staną się małe w porównaniu z nimi.

Uprawiaj sport. Wykorzystaj całą swoją dodatkową energię na rywalizację sportową. Wracaj do domu wyczerpany/a. Zrań się, aby twój/oja partner/ka musiał/a szanować twój sport, ponieważ może on ingerować w jego/jej życie. Nieustannie rozmawiaj o swoim sporcie, gdy spotykasz się z przyjaciółmi, nawet jeśli twój/oja partner/ka w nim nie uczestniczy. Używaj obolałych mięśni

i zmęczenia jako wymówki do unikania fizycznej bliskości. Wstawaj wcześnie

i biegaj siedem dni w tygodniu, ponieważ nie ulega wątpliwości, że każdy potrzebuje ćwiczeń sercowo-naczyniowych! Wtedy nie będziesz musiał/a stawiać czoła lękom, które pojawiają się w związku z porannym seksem.

Nagle stań się świętym/ą. Czytaj duchowe książki i rób wszystko, co mówią. Wykonuj praktyki oddechowe, pozycje jogi, buddyjskie medytacje i szamańskie rytuały. Wypełnij swój dom kryształami. Zażywaj dużo ayahuaski. Powiedz swojemu/jej partnerowi/ce, co powinien/na, a czego nie powinien/na robić, cytując swoje książki lub szamana. Sprowadź dziwnych przyjaciół, którzy tak naprawdę nie są twoimi przyjaciółmi, ale przynajmniej są święci. Wtedy twój/oja partner/ka nie ma szansy dowiedzieć się o twoich lękach.

Otocz się prześladowcami i ratownikami. Obudź się rano i zanim jeszcze wstaniesz z łóżka, policz swoich wrogów. Wejdź w każdy dzień tak, jakby tak samo nie miał możliwości jak wczoraj, jakbyś nosił/a brudne ubrania. Jeśli kiedykolwiek popełnisz błąd, będzie on ukryty w zasłonie dymnej trójkątów dramatycznych w twoim życiu.

Na imprezach żartuj z dziwactw osobowości swojego/jej partnera/ki. W ten sposób zapamiętają, że masz broń i będą dla ciebie milsi w domu.

Bądź niemiły/a dla swojego/jej partnera/ki, ale czuj się dobrze usprawiedliwiony/a, że jest to zapłata za wszystkie czasy, kiedy był/a dla ciebie niemiły/a. Zaakceptuj brak szacunku wobec partnera/ki, ponieważ wszyscy tak robią, przynajmniej w serialu na Netflix.

Oczekuj, że twój/oja partner/ka będzie dla ciebie wszystkim. Nie miej przyjaciół. Nie pozwalaj swojemu/jej partnerowi/ce mieć przyjaciół. Odmawiaj sobie kontaktu z innymi i ograniczaj twojemu/jej partnerowi/ce kontaktu z innymi, aby udowodnić, że jesteś w "monogamicznym" związku. Pozostań ze swoim/ją partnerem/ką, nawet jeśli twój związek nie jest już żywy, abyś mógł/mogła mieć związek "Dopóki śmierć cię nie rozłączy". Poświęć swoją żywotność zwyczajom swojej kultury i czasów. Jeśli pozostaniesz w więzieniu monogamii, przynajmniej będzie to przewidywalne.

Mieszaj swoje emocje z przeszłości i przyszłości z uczuciami z teraźniejszości, aby wywołać ogromne zamieszanie dla siebie i innych. Wciągnij jak najwięcej ludzi. Twoje bagno jest tak pełne potworów i demonów, że nikt nie może cię uratować, a wtedy nigdy nie musisz być odpowiedzialny za to, co dzieje się teraz.

Zanurz się w uzależniającym sentymentalizmie, nostalgii, depresji i melancholii. Oczekuj, że twój/oja partnerka nie zareaguje lub nie będzie potrzebował/a twojej obecności. Powinien/na zachować szacunek dla twojego głębokiego smutku i żalu za dawno utraconą przeszłością, która była o wiele lepsza niż teraz. Twoje brzemię jest tak ciężkie, że twój partner nie może rozwinąć wystarczająco silnych skrzydeł, by odlecieć i cieszyć się teraźniejszością.

Wykorzystaj swój związek do karmienia psychicznych wampirów. Udawaj, że nie wiesz, o czym mówię. Staraj się być nieświadomy faktu, że jesteś gospodarzem psychicznych wampirów, które żywią się twoim/ją partnerem/ką jako głównym źródłem pożywienia. Daj się nakarmić psychicznym wampirom swojego/jej partnera/ki. Nazwij ten wzajemny szał karmienia wampirów "związkiem".

Nie zauważaj przewidywalnych wzorców karmienia swojego wewnętrznego Gremlina pożerającego twoją energię życiową. Nie zauważasz, że wybuchasz wściekłością i masz emocjonalnie naładowany konflikt raz w miesiącu przez pięć dni, raz w tygodniu przez dzień i noc lub kilka razy dziennie. Nie zauważaj, że twój partner robi to samo. Nawet jeśli ty nie bawisz się dobrze w swoim związku, to przynajmniej twój Gremlin się bawi.

Żyj w świecie "Ja! Ja! Ja!", jakbyś był oddzielony od wszystkich innych, a oni byli oddzieleni od ciebie. Spraw, by było oczywiste, że inni powinni troszczyć się o ciebie tak samo, jak ty troszczysz się o siebie. W ten sposób twój/oja partner/ka może nadrobić to, że twoja matka nie kochała cię wystarczająco jako dziecko.

Pozostań w trybie przetrwania. Prowadź minimalne życie. Nie zaspokajaj swoich osobistych zachcianek na przygody, ekstrawagancję, nowe doświadczenia, hojność, naukę, odkrywanie, eksplorację lub ekspansję. Zamiast tego oglądaj telewizję noc w noc. Nie miej wyobraźni. Bądź nieśmiały, liniowy i przewidywalny. Niech twoje lęki pozostaną większe od ciebie, abyś mógł pozostać w życiu opartym na przetrwaniu. Jeśli torturujesz siebie bardziej, niż ktokolwiek inny mógłby cię kiedykolwiek torturować, nie masz się czego obawiać.

Angażuj się w ciągłą walkę o władzę ze swoim/oją partnerem/ką. Walcz prywatnie w domu, o dzieci, o pieniądze, o czas, o plany. Tocz walkę publicznie na spotkaniach, imprezach, w pracy, aby gdy wygrasz, inni mogli być świadkami twojego wielkiego zwycięstwa nad partnerem/ką. Zawsze upewnij się, że twój/oja partner/ka nie ma większej władzy lub uznania niż ty. Jeśli tak, wymyśl sposoby na podważenie jego/jej władzy i częściowe zniszczenie go/jej. Jeśli zostanie całkowicie zniszczony/a, jak możesz dalej cieszyć się walką o władzę?

Bądź zazdrosny/a o atrakcyjność lub sukces partnera/ki. Miej do niego/niej o to pretensje. Odwracaj swoją uwagę od nich i minimalizuj swoją miłość do nich, gdy odnoszą sukcesy, ponieważ oczywiście otrzymują więcej niż wystarczającą miłość i uznanie od innych ludzi.

Czuj się mały/a. Czuj się słaby/a. Czuj się jak porażka. Czuj się niegodny/a. Czuj się niekochany/a. Znajdź dowody na to, że jesteś niekochany/a. To dowodzi, że twój/oja partner/ka jest głupi/a, ponieważ wybrał/a kogoś, kogo nie można kochać. To dowodzi, że życie jest złe. Kiedy udowodni się, że życie jest złe, można nadal nie przejmować się niczym.

Przekręcaj wszystko, co mówi twój/oja partner/ka, tak abyś był/a pewien/na, że mówi ci: "Mylisz się", "Jesteś głupi/a" lub "Nie jesteś wystarczająco dobry/a". Odpowiadaj na swoją interpretację tego, co mówi do ciebie partner/ka, a nie na to, co faktycznie do ciebie mówi. Wciągaj przyjaciół i krewnych w kłótnie. Zaprzeczaj, że przekręcasz ich komunikaty. Czerp satysfakcję z tego, że jesteś w stanie zmylić tak wielu ludzi przez tak długi czas.

Wykorzystaj swój strach, aby ograniczyć promienny entuzjazm partnera/ki. Oczywiście musi istnieć siła równoważąca. Gdy twój/oja partner/ka przekracza twój osobisty limit żywiołowości, oblej go/ją zimną wodą. Utrzymuj swój limit żywiołowości na niskim poziomie, abyś mógł/mogła często oblewać partnera/kę zimną wodą. W ten sposób masz pewność, że twój/oja partner/ka jest wystarczająco martwy/a, aby być normalnym/ą. Bądź żywy tylko wtedy, gdy partnera/ki nie ma w pobliżu.

Kłóć się niesprawiedliwie. Nazywaj swojego/ją partnera/kę imionami (takimi jak: "Pan wiem wszystko", "Pan Niezależny", "smutna dupa", "Pani Roztropność"). Używaj słów "nigdy" i "zawsze" w swoich oskarżeniach. Bądź agresywny/a. Uderzaj lub rzucaj przedmiotami. Groź przemocą. Myśl, że konflikt jest wyłącznie ich winą i że nie jesteś w równym stopniu odpowiedzialny/a. Używaj dzieci, pieniędzy i seksu jako broni. Planuj napisać książkę o swoich sprytnych sposobach na wygrywanie walk.

Stwierdź, że wiesz, kim jest Twój/oja partner/ka. Nie słuchaj swojego/jej partnera/ki, aby móc powtórzyć to, co usłyszałeś/aś. Odmawiaj bycia ze swoim/ją partnerem/ką w jakimkolwiek konflikcie. Po konflikcie odetnij się od partnera/ki na kilka dni i dąsaj się, dopóki nie przeprosi, ponieważ przez cały czas miałeś/aś rację.

Wykorzystaj intymny czas z partnerem/ką do triangulacji (mówienia o kimś, kogo nie ma). Narzekaj na ludzi swojemu partnerowi, zamiast mówić o tej osobie tylko bezpośrednio do niej. Nie przyznawaj się, że ponownie strywializowałeś/aś moment, który mógł być głęboki. Ból innych ludzi jest bardzo ważny.

Prowadź triangulacje na temat swojego/jej partnerki. Plotkuj o swoim/jej partnerze/ce z przyjaciółmi, przyjaciółmi partnera/ki lub krewnymi, gdy partner/ka jest nieobecny. Pozwalaj, by inni cię podpuszczali, dopóki nie podzielisz się intymnymi sprawami, które mogłyby zawstydzić lub zranić twojego/ja partnera/kę. Obwiniaj partnera/kę za to, że nie dzieli się informacjami o sobie z własnymi przyjaciółmi.

Przesadzaj, opowiadając historie o swoim partnerze innym ludziom. Sprawiaj, że twój/ja partner/ka będzie wydawał/a się odważniejsz_, silniejsz_ i mądrzejsz_ lub słabsz_, wolniejsz_ i głupsz_ niż w rzeczywistości. Żyj w swoim świecie fantazji o tym, co się stało, zamiast w prostocie tego, co faktycznie się wydarzyło. W ten sposób bronisz swojego świata fantazji.

Użyj swojego/jej partnera/ki jako pojemnika na śmieci dla wszystkich złych rzeczy, które przytrafiły ci się w ciągu dnia. Kiedy skończysz wyładowywać swoje psycho-emocjonalne śmieci do ich serca i umysłu, załóż, że twoje obowiązki związane z intymnością z nimi skończyły się na ten dzień.

Do not respect the natural inherent nobility, elegance and dignity of your partner as a man or a woman. Do not even see the possibility of such qualities in them or in their lives. Treat your partner as a child, or as a kind of monkey with the capacity for living only an ordinary low-grade animal life. This way you can avoid meeting the archetypal nature of the Universe.

Nie szanuj wrodzonej szlachetności, elegancji i godności swojego/jej partnera/ki jako mężczyzny lub kobiety. Nie dostrzegaj nawet możliwości istnienia takich cech w nich lub w ich życiu. Traktuj swojego/ją partnera/kę jak dziecko lub rodzaj małpy zdolnej do życia tylko zwykłym zwierzęcym życiem niskiej jakości. W ten sposób możesz uniknąć spotkania z archetypową naturą Wszechświata.

Potajemnie znajdź dowody na to, że twój/oja partner/ka jest świnią. Każdego dnia znajdź mały dowód. Nawet najmniejszy dowód jest wystarczający. W końcu masz już tak wiele dowodów w "worku dowodów", który nosisz ze sobą na ramionach, że w rzeczywistości nie musisz znajdować więcej dowodów, aby udowodnić swoją rację. Znalezienie nowych dowodów po prostu pomaga ci pamiętać, że twój/oja partner/ka jest świnią, abyś nie zapomniał/a. Możesz również użyć tych dowodów na swoim/jej partnerze/ce publicznie, aby nie zapomniał/a o swojej świńskości.

Żyj tak, jakbyś był swoją psychologią. Żyj tak, jakby rzeczywistość, którą maluje dla ciebie twoja psychologia, była jedyną i prawdziwą rzeczywistością świata. Wierz w to jak w słońce. Żyj tak, jakby poglądy wyniesione z wiadomości były solidne jak granit i obiektywne. Traktuj każdego, kto choćby zasugeruje, że w ciebie wątpi, jak napastnika. Uczyń swoje życie obroną tego, co postrzegasz jako normalność, abyś wydawał się normalny dla swojego/jej partnera/ki.

Żyj tak, jakby twój/oja partner/ka był/a jego/jej psychologią. Załóż, że zawsze taki/a pozostanie i że jest całkowicie nieelastyczny/a i sztywny/a. Traktuj to, co mówi, jako wyzwanie, które musisz albo zniszczyć, albo stać się jego niewolnikiem. Nie zakładaj, że twój/oja partner/ka nie jest niczym innym niż jego argumentami i powodami. Nie pozwól, aby miłość, związek, akceptacja lub uzdrowienie były większe niż różnice psychologiczne. Nigdy po prostu nie odpoczywaj w wolnej od psychologii komunii bycia razem. Może ci się to nie spodobać.

Staraj się nie wiedzieć, że umrzesz. Żyj tak, jakbyś miał cały czas na świecie. Nie doceniaj tych rzadkich chwil prostego towarzystwa, jakby mogły być ostatnimi chwilami. Kiedy nic się nie dzieje, jest to czas stracony. Jeśli jedno z was jest chore, to jest to problem. Coś jest nie tak. To błąd w programie. Ponownie, jest to zmarnowany czas. Jeśli ktoś z was umrze lub odejdzie, bądź w szoku, ale nie naucz się niczego o życiu.

Karm swoje uzależnienia. Wykorzystaj część swojej uwagi, nawet w najbardziej intymnych momentach, aby pożądać filmów, jedzenia, napojów, samozadowolenia, narzekania, bycia przygnębionym, krytykowania, pozostawania w głowie, słuchać buczącego radia. Nigdy nie naucz się tolerować stale rosnącej intensywności bycia w pełni z drugim człowiekiem. Zrób sobie drinka i zmniejsz głośność namiętnej miłości. Niech będzie nudno. Idź tylko tam, gdzie już byłeś. Wtedy nie będziesz musiał/a bać się tego, jak wspaniałe i chwalebne jest życie.

Nie mów o tym, co jest dla ciebie ważne. Nie ryzykuj dzielenia się tym, co leży ci na sercu. Nigdy nie ufaj tak głęboko, aby otworzyć swoją duszę i ujawnić partnerowi/ce swoje najgłębsze, delikatne, niekompletne i niepewne pragnienia. Nawet nago w łóżku. Twój/oja partner/ka prawdopodobnie po prostu cię wyśmieje lub później ośmieszy publicznie. Zamiast dzielić się swoim wewnętrznym światem, trzymaj swoje pragnienia w tajemnicy. Nie pozwól, aby życie było kreatywnym placem zabaw, na którym możesz rozwinąć swoją istotę i stworzyć to, co naprawdę ma dla ciebie znaczenie. Wtedy możesz zabrać swoje sekrety ze sobą do grobu.

Postaraj się być dobrym chłopcem. Wiesz, co to znaczy być dobrym chłopcem. Twoja mama nauczyła cię być grzecznym chłopcem. Tak samo nauczyciele. Jeśli nie jesteś grzecznym chłopcem, nauczyciel powie mamusi, a mamusia powie tatusiowi, a tatuś ubije cię w najgorszy sposób. Zasady bycia grzecznym chłopcem są głęboko zakorzenione i społecznie akceptowane. Bycie grzecznym chłopcem jest bezpieczne. Jeśli nadal będziesz grzecznym chłopcem, nawet jeśli ceną jest potworny wstyd i rozdzierający serce ból z powodu nie bycia sobą, przynajmniej będziesz grzecznym chłopcem. Może jakaś miła dziewczyna zaakceptuje cię tak jak mama i nauczyciele, a wtedy wszystko będzie dobrze.

Poświęć się byciu miłą dziewczyną. Oddaj swoją autentyczność czasopismom i mediom reklamowym. Staraj się być piękna zgodnie ze standardami wyznaczonymi przez twórców kremów przeciwstarzeniowych, stylowych ubrań i gotowych mieszanek ciast wytwarzających cellulit. Bądź miłą dziewczyną tak głęboko, że nie możesz już znaleźć nikczemnie zmysłowej istoty orgazmów całego ciała na tyle wykwalifikowanej, by trzymać mężczyznę na dystans, dopóki sama nie będzie nasycona. Miłe dziewczyny tego nie robią! Przynajmniej twój salon wygląda jak katalog Ikea.

Pozwól sobie na wielokrotne lekceważenie i hańbienie. Użyj tego jako pozwolenia na zemstę. Jeśli zaoszczędzisz wystarczająco dużo "punktów hańby" poprzez ciche znoszenie braku szacunku i hańby, być może będziesz mógł je spieniężyć na szalone wydatki, romans, a może nawet na słusznie uzasadniony rozwód wraz z alimentami wymuszonymi przez prawnika.

Uznaj, że skoro chodziłeś/aś do szkoły, to wiesz wszystko na temat bycia mężczyzną lub kobietą, bycia w ludzkim ciele, bycia w długoterminowym związku, a także bycia rodzicem. Nie wychodź poza swoją kulturę, aby nauczyć się rzeczy, których twoja kultura nie jest w stanie cię nauczyć. Nie przyznawaj się do konieczności zmiany. Nie używaj swojego związku jako sposobu na stworzenie ścieżki ewolucyjnego rozwoju. Zachowuj się tak, jakby wszystko było w porządku. Zachowuj się tak, jakby rzeczy były takie, jakie powinny być i wyjaśnij, że nie jesteś odpowiedzialny/a za ich zmianę. Wtedy będziesz bezpieczny/a.

Otocz się "skorupkami jaj". Stwórz złożoną i wyrafinowaną warstwę ochronną sposobów, w jakie możesz zostać obrażony/a. Utrzymuj palec na spuście, aby grozić partnerowi/ce gwałtowną wściekłością lub innym dziecinnym zachowaniem, aby móc go/ją kontrolować. Tak właśnie postępowała twoja mama, a jej życie było doskonałym przykładem.

Identyfikuj się z zasadami i poglądami związanymi z twoją przynależnością kulturową, polityczną lub religijną (Jestem Włochem/Włoszką. Jeżdżę Fordem. Pochodzę z Wielkiego Jabłka. Jestem fanem/ką Dodgersów. Jestem buddystą/ką. Jestem za prawicą. Jestem wegetarianinem/nką. Jestem przyjazny/a dla osób LGBTQ). Trzymaj się swojej identyfikacji silniej niż swojego partnerstwa. Uczęszczaj na spotkania swojego fałszywego kręgu tożsamości, aby podtrzymać iluzję samowiedzy, przynależności i akceptacji. Nigdy nie znajdź intymności, która jest bardziej subtelna lub głęboka niż intymność wiwatującego tłumu piłkarskiego lub barowej piosenki. To wszystko i tak było snem.

Nie dbaj o dobre samopoczucie swojego partnera. W końcu jest "dorosły/a", tak jak ty. Powinien/nna być w stanie o siebie zadbać. Wykorzystuj swojego/ją partnera/kę jako obiekt swoich żartów. Ciesz się, gdy przegrywa. Miej poczucie wyższości, gdy nie jest silniejszy/a. Czuj się arogancko, gdy odczuwa ból. To sprawiedliwe, że on/a też powinien/na czasem cierpieć. Kogo obchodzi twoje własne samopoczucie?

Martw się o to, co pomyślą sąsiedzi. Najwyższym priorytetem jest bycie postrzeganym/ą i klasyfikowanym/ą jako normalny/a przez sąsiadów. Głęboko zaprzeczaj sobie i znoś brak więzi, aby zachować pozory szczęśliwego związku z sąsiadami. Wtedy nie będą mogli ponownie wydać cię inkwizytorom.

Martw się o nadążanie za dobytkiem lub wakacjami sąsiadów. Oprócz subtelnego konkurowania z partnerem/ką o to, czyje życie jest najtrudniejsze, subtelnie konkuruj z sąsiadami o to, czyje życie jest wspanialsze. Zmuszaj swojego partnera do przyłączenia się do rywalizacji. Kto umrze z największą ilością zabawek, wygrywa!

Narzekaj, że nie masz wystarczająco dużo pieniędzy. Kupuj rzeczy na kredyt. Żyj w przerażeniu i dezorientacji, nie wiedząc, jak zapłacisz wszystkie rachunki, ponieważ twój/ja partner/ka nie zarabia wystarczająco dużo pieniędzy. W ten sposób będziesz miał/a swojego/ą partnera/kę na ogniu za każdym razem, gdy twój Gremlin będzie chciał go/ją o coś torturować.

Przechowuj w domu i w sypialni pamiątki z poprzednich związków, takie jak zdjęcia, listy, prezenty, ubrania itp. Zwracaj uwagę na te przedmioty, jakby coś znaczyły. Nie poświęcaj tej uwagi swojemu/jej partnerowi/ce. Dlaczego miałby/aby zasługiwać na całą twoją uwagę? Co jeśli odejdzie?

W głębi serca wciąż porównuj swojego/ją partnera/kę z poprzednimi partnerami/kami, rodzicami, rodzeństwem, kolegami/koleżankami z pracy, przyjaciółmi i oczywiście gwiazdami filmowymi. Martw się, czy znalazłeś/aś "idealnego/ą partnera/kę" dla siebie. W końcu to twoje jedyne i niepowtarzalne życie. Od czasu do czasu powiedz swojemu/jej partnerowi/ce, jak wspaniali są inni ludzie, aby zmusić go/ją do zmiany.

Nie przepraszaj swojego/jej partnera/ki. Nie przyjmuj przeprosin od swojego/jej partneraki. Nigdy nie zapominaj o tym, co Cię uraziło, nawet jeśli było to dawno temu. Nigdy nie wybaczaj swojemu/jej partnerowi/ce. Zachowaj swoją listę kontrolną Świętego Mikołaja, aby być na bieżąco ze wszystkimi momentami, w których byli "niegrzeczni lub niemili". Wtedy będziesz mieć wymówkę, by być dla niego/niej niemiłym/ą, dla równowagi.

Słuchaj krytycznych głosów w swojej głowie. Utrzymuj wewnętrzny dialog w swoim umyśle o tym, jak głupi/a jest twój/twoja partner/ka, co robi źle, jak nigdy tego nie osiągnie, jak jest tak skoncentrowany/a na sobie i nigdy nie myśli o pragnieniach i potrzebach kogokolwiek innego. Jeśli utrzymasz swój krytyczny głos w wewnętrznej stacji radiowej na wysokim poziomie głośności, nie będziesz musiał/a słuchać go/jej przy śniadaniu.

Obrażaj się lub bój, jeśli twój/oja partner/ka jest nieprzewidywalny/a. Nie pozwalaj mu/jej na swobodną ekspresję. Wymagaj od partnera/ki, by zachowywał/a się zgodnie ze ściśle określonymi normami. Utrzymuj swój detektor "dziwactwa" na wysokiej czułości i odrzuć partnera/kę, jeśli kiedykolwiek stanie się dziwniejszy/a niż myślisz, że zaakceptowałaby to twoja matka. (Gdybyś tylko znał/a swoją matkę...) Staraj się zachowywać rozsądnie i staraj się, aby twój/oja partner/ka również zachowywał/a się rozsądnie, zwłaszcza w miejscach publicznych.

Używaj łóżka lub sypialni jako miejsca do emocjonalnego procesowania partnera/ki. Nie twórz żadnego schronienia. Nie chroń żadnego sanktuarium. Nie pozwól na azyl wolny od krytyki i skarg. Niech nie będzie miejsca w twoim domu, ani godziny w ciągu dnia, która byłaby bezpieczną przystanią przed pochłaniającą wszystko emocjonalną reaktywnością Zwykłych Ludzkich Relacji.

Przyjmij, że potencjał twojego/jej partnera/ki jest ograniczony. Załóż, że potencjał twojego związku jest również ograniczony. Załóż, że osiągnąłeś/ęłaś już maksimum tego potencjału, być może wiele lat temu. Zmienia to twój związek w test wytrzymałości. Jak długo jesteście w stanie to wytrzymać? Ten, kto pierwszy zerwie, jest wyraźnie tym złym. Nie był/a tak naprawdę zaangażowany/a.

Przyjmij, że jedno z twoich dzieci jest "problematycznym dzieckiem". Posiadanie "problematycznego dziecka" odwraca twoją uwagę od "problematycznego związku". Skup cały swój czas i zmartwienia na zarządzaniu "właściwą edukacją" i "właściwą socjalizacją" swojego "problematycznego dziecka" i pozwól, by dwadzieścia lat minęło, pach! Wykorzystaj swoje dzieci jako powód do odłożenia na później nauki tworzenia czegokolwiek poza zwykłymi relacjami międzyludzkimi, dopóki twój wydział uczenia się nie skrystalizuje się jako niefunkcjonalny. Wtedy nie będziesz już musiał o tym myśleć, ponieważ nauka nie będzie miała miejsca. (Nawiasem mówiąc, nie ma czegoś takiego jak "problemowe dziecko". Jest to jednak temat na inną stronę internetową).

Ciągle angażuj się w konflikty w wielu obszarach swojego życia. Kłótnie z szefem i współpracownikami. Kłótnie z rodzicami, rodzeństwem lub krewnymi partnera. Kłótnie ze związkiem zawodowym. Walcz z rzeźnikiem, piekarzem i producentem świeczników. Kłóć się z urzędnikami podatkowymi, burmistrzem, pastorem kościoła i psem obok. Potem, gdy dzień się kończy, jesteś zbyt zmęczony/a, by uprawiać seks i naprawdę dobrze się całować. To nie twoja wina, że wszyscy ci ludzie się z tobą kłócą.

Powtarzaj neurotyczne wzorce relacji swoich rodziców, czymkolwiek one są. Stwórz kult pary ze swoim/ją partnerem/ką i pozostań odizolowany/a, aby nie mieć żadnych przyjaciół. Następnie w okresie Bożego Narodzenia zaproś wielu powierzchownych przyjaciół na kolację i zachowuj się tak, jakbyś był/a zadowolony/a z tego poziomu intymności. Podczas zmywania naczyń zdecyduj, że to wystarczająca ilość spotkań towarzyskich, aby przetrwać do następnych świąt Bożego Narodzenia. Wtedy nikt nie będzie mógł cię winić za brak monogamii.

Upewnij się, że wszystkie Twoje decyzje życiowe mają bardzo dobre uzasadnienie. Nalegaj, by decyzje podejmowane przez twojego/ją partnera/kę również były uzasadnione. Nie pozwalaj, by nieliniowe lub ewolucyjne wpływy wkraczały w twoje życie lub życie twojego/jej partnera/ki. Chroń swojego/ją partnera/kę przed wątpliwymi działaniami. Dbaj o to, by twoje życie było czyste i możliwe do obrony. Oglądaj wiadomości, aby mieć o czym rozmawiać. Gdy ktoś zapyta, jak się masz, powiedz: "Dobrze". Nie pytaj, jak sobie radzi. Następnie zmień temat na wiadomości. Wtedy twoje sekrety będą bezpieczne.

Flirtuj, w subtelny i jawny sposób, aby nadrobić to, czego nie dostajesz od swojego/jej partnera/ki. Flirtuj, ponieważ nie masz dyscypliny ze swoim żarłocznym, chciwym i nienasyconym apetytem na energię seksualną, bez względu na to, skąd pochodzi i jak cię zanieczyszcza. Flirtuj z seksualnie jawnymi billboardami. Flirtuj przez komputer. Flirtuj z piosenkarzami w radiu. Flirtuj przez telefon. Flirtuj z kelnerką/kelnerem, listonoszem/listonoszką lub nauczycielem/ką tenisa. Flirtuj z nieznajomymi i teściową/teściem. Flirtuj również, gdy twój/oja partner/ka jest w pobliżu, aby przestraszyć go/ją, że możesz odejść, aby się dostosował. Flirtuj, aby udowodnić, że przynajmniej ktoś cię pociąga seksualnie.

Martw się, gdy zaczynasz coś czuć. Myśl, że jeśli masz uczucia, to coś musi być z tobą nie tak. Używaj substancji uzależniających, aby trzymać się z dala od swoich uczuć. Korzystaj z telewizji, cukru, gazet, alkoholu, szybkiej jazdy, zakupów, przepracowania, ćwiczeń, filmów, internetu itp., aby nie być autentycznym/ą w tym, co się z tobą dzieje. Ukrywaj wszelkie uczucia, które wydostają się na zewnątrz lub znajdź zewnętrzne powody, aby uzasadnić swoje wewnętrzne uczucia. Od czasu do czasu możesz wybuchnąć lub załamać się. Ale każdy to robi... prawda?

Pozwól krewnym, sąsiadom, dzieciom, sprzedawcom lub przyjaciołom mieć pierwszeństwo przed twoim/ją partnerem/ką, jeśli chodzi o pełną podziwu uwagę lub wyrażanie miłości i radości. Na przykład, bądź żywy/a i wesoły/a podczas rozmowy telefonicznej z każdym, kto dzwoni, a następnie, gdy się rozłączysz, wróć do bycia nudnym/ą i przygnębionym/ą. Udawanie, że jest się szczęśliwym/ą jest prawie jak bycie szczęśliwym, więc dlaczego nie dać tego przynajmniej sobie? Utrzymuj rozmowę "przynajmniej" w swojej głowie, aby stłumić wewnętrzne głosy błagające o więcej życia.

Ogranicz swoją koncepcję intymności do seksu. Zapomnij, że możesz odkrywać i w pełni cieszyć się innymi fizycznymi intymnościami, takimi jak sprzątanie garażu, taniec, ogrodnictwo, wędrówki, mycie włosów, masaż, śpiew, granie muzyki, joga, sztuki walki, gotowanie, jedzenie, podróżowanie, przymierzanie ubrań, malowanie domu i tak dalej. Jeśli pojawią się okazje do tych innych intymności, pozostań w swojej głowie i traktuj je jako zwykłe obowiązki.

Przynoś pracę do domu, aby nie było czasu na intymność. Spóźniaj się do pracy lub na spotkania, aby nie było czasu na intymność. Wykorzystaj każdy sposób, aby uniknąć intymności. Zawsze miej dobrą wymówkę. Jako tylne drzwi, bądź hipochondrykiem. Zawsze miej jakąś fizyczną dolegliwość, na którą możesz narzekać. Komentarze na temat bólu fizycznego są ważną częścią codziennych rozmów. Utrzymuj przynajmniej jedną chorobę przy życiu, abyś mógł/mogła ją wykorzystać, jeśli kiedykolwiek zabraknie ci innych wymówek, aby uniknąć intymności. Nigdy nie zastanawiaj się, skąd bierze się twój strach przed intymnością.

Zakładaj, że Twój/oja partner/ka ma wobec Ciebie oczekiwania. Reaguj na to, czego oczekujesz, że oczekuje od Ciebie Twój/oja partner/ka, nawet jeśli nie mówi, że ma takie oczekiwania. Obrażaj się na to co myślisz, że Twój.oja partner/ka oczekuje od Ciebie. Nie wierz swojemu/jej partnerowi/ce, jeśli kiedykolwiek spróbuje cię przekonać, że nie ma wobec ciebie oczekiwań, o których myślisz. W końcu Twoi rodzice mieli wobec Ciebie takie oczekiwania, więc dlaczego Twój partner miałby ich nie mieć? Kim był_byś bez presji oczekiwań innych ludzi?

Bądź niewolnikiem swojej reaktywności. Nie twórz luki między swoimi wewnętrznymi reakcjami emocjonalnymi a wywołanymi przez nie działaniami zewnętrznymi. Zdecydowanie nie rozwijaj dyscypliny obserwowania własnych wzorców zachowań poprzez podzielenie swojej uwagi, abyś mógł/mogła użyć części swojej uwagi, aby stać się świadomym/ą tego, co robisz z drugą częścią swojej uwagi. Zamiast tego pozostań utożsamiony/a ze swoimi reakcjami, tak jakbyś nie miał/a innego wyboru. Jeśli chronisz się przed posiadaniem wolnej woli, nikt nie może cię winić za twoje wybory.

Kiedy kończysz związek, zrzuć winę na partnera/kę. (Dupek!/Idiotka!) Przeżyj resztę swojego życia z trwałymi bliznami. Znajdź dowody na to, że zostałeś/aś okropnie zdradzony/a. Nie bierz na siebie odpowiedzialności. Niczego się nie ucz. Nienawidzić partnera przez całą wieczność. Nie ufaa wszystkim mężczyznom (lub wszystkim kobietom). Wykorzystaj prawników, krewnych i dzieci, aby wyciągnąć od partnera/ki wszystkie pieniądze, jakie tylko możesz, tylko dla złośliwości! Opowiadaj obciążające historie o swoim/jej partnerze/ce wspólnym znajomym, zanim partner/ka będzie mógł/mogła opowiedzieć historie o tobie, zwłaszcza swojej rodzinie, a jeśli to możliwe, mediom. Odbierz swoją dolę. Uderz ich tam, gdzie boli. Jak mogli odważyć się ci to zrobić? Daj im lekcję, której nigdy nie zapomną, aby nigdy więcej ci się to nie przytrafiło. Następnie zaaranżuj, aby przydarzyło ci się to ponownie.